Duncanopsammia axifuga
Przedstawiamy kolejny, z cyklu artykułów opisujacych dokładniej popularnych mieszkańców akwarium morskiego. Cykl powstał przy współpracy z Digital-Reef. Copyright (zdjęcia i tekst) – John Clipperton www.digital-reefs.com. Niniejszy cykl ukazywał się w magazynie Marine Habitat pod tytułem “Your Ultimate Species Guide”
WYSTĘPOWANIE:
Występowanie i systematyka
Duncanopsammia axifuga zazwyczaj rośnie oddzielnie lub w rozgałęzionych koloniach w okolicach piaskowych podłoży raf Północnej Australii i Morza Południowochińskiego.
Jest charakterystycznym przedstawicielem rodziny Dendrophylliidae spokrewniony z takim koralem jak np. Tubastrea sp. (Słoneczny Koral/Tubka). Podczas, gdy Tubastrea jest gatunkiem korala NP, który w całości swoje zapotrzebowanie na składniki odżywcze zaspokaja wyłącznie poprzez aktywne pobieranie pokarmu ze słupa wody to Duncan, jest koralem, którego kwiatowe polipy zawierają symbiotyczne zooksantelle pozwalające na czerpanie substancji odżywczych z procesu fotosyntezy.
Polipy mogą być różnie ubarwione, ale zazwyczaj występują w odcieniach szarej zieleni z wyblakłymi paskami (paski te w odpowiednich warunkach oświetlenie mogą fluoryzować). Najbardziej pożądane szczepy posiadają jaskrawo zielony dysk otaczający otwór gębowy oraz macki w odcieniach purpury, niektóre również posiadają jasnożółte dyski i kremowe macki. Macki, które znajdują się na polipie zawierają parzące komórki parzydełkowe (nematocysty), które pozwalają na pochwycenie pokarmu umożliwiając koralowi czerpanie pożywienia w dwojaki sposób.
Według wielu specjalistów Duncan nie przepada za zbyt silnym światłem. Potwierdza to fakt, że korale te zamieszkują rafy poniżej 20m głębokości
W naturalnym środowisku koral zamieszkuje obszary dna morskiego rozciągające się poniżej 20 m głębokości.
HODOWLA KORALA:
Koral stosunkowo niewymagający. Gdy warunki są sprzyjające kolonie Duncanopsammia mogą rozrastać się do dużych rozmiarów. Liczne autorytety w świecie hodowli tego korala utrzymuje, że trzymanie tego korala pod średnim, a nawet słabym oświetleniem wzmaga wybarwienie. Znajdą się również tacy, którzy osiągnęli fenomenalne przyrosty po ostrożnej aklimatyzacji do wyższych warunków oświetleniowych wraz z jednoczesnym stosowaniem celowanego karmienia (target feeding) mięsnymi kawałkami. Przy zapewnieniu takich warunków kolonie korala są wstanie gwałtownie rozrosnąć się do wielkości piłki do koszykówki. Osobniki takie posiadają tak wielkie utuczone polipy, że, całkowicie zasłaniają całą strukturę szkieletu korala.
Niezależnie od przypadku koral ten preferuje średni do słabego ruch wody. Bezpośredni i silny prąd wody może uszkodzić tkankę korala.
D. axifuga przybiera kolory od zieleni do lekkiego fioletu. Gatunek ten fosforyzuje w świetle aktynicznym
Jeszcze kilka lat temu gatunek ten był niezmiernie trudny do zdobycia z powodu zakazu połowu tego korala z jego naturalnego środowiska, Jednakże ceny i dostępność tego korala zaczęły osiągać przyzwoite poziomy poprzez kontrolowany i legalny import, który zapewnił stałe źródło osobników na rynku. Dodatkowo wielu hobbistów oferuje szczepki korali hodowanych w niewoli. Obecnie nie ma problemu z zakupem pojedynczego polipa czy nawet niewielkiej kolonii w bardzo przyzwoitej cenie.
Łatwość, z jaką te gatunki mogą być rozmnażanie zależy od formy kolonii, z jaką mamy do czynienia. Dobrze rozgałęzione struktury są stosunkowo łatwe do podzielenia po prostu poprzez podział gałęzi tuż przy podstawie. Kolonie, które nie mają tak rozwiniętej struktury szkieletu mogą być rozmnażane również w ten sam sposób, jednakże ze względu na mniejsze rozgałęzienia kolonii łatwiej o uszkodzenie tkanki podczas fragowania.
Koral ten, znany jest z tego, że przy nieodpowiednich warunkach oświetleniowych potrafi być kapryśny. Potrafi schować polipy na okres kilku miesięcy, podczas których odżywią się tylko za pomocą zooksantelli.
Tłumaczenie – Bartłomiej Kołdyj