Polowania na foki

[fb_button]

Dzięki uprzejmości portalu empatia.pl publikujemy artykuł o polowaniach, które corocznie odbywają się w Kanadzie. Stowarzyszenie Empatia działa na rzecz wszystkich zwierząt, a ich celem jest propagowanie postawy pełnej szacunku wobec innych istot.

Link do źródła:

http://empatia.pl/str.php?dz=102&id=494&str=1

Polowania na foki

Czas, miejsce i cel polowań

• Większość komercyjnych polowań na foki na świecie odbywa się na wschodzie Kanady, głównie u wybrzeży Nowej Fundlandii i Labradoru, a także w Zatoce Św. Wawrzyńca.

• Polowania rozpoczynają się w połowie marca i mogą trwać do maja.

• Za pozostałe polowania odpowiedzialne są Namibia, Grenlandia czy Norwegia. Do niedawna polowaniami na foki zajmowała się również Rosja, ale w 2009 roku wprowadzono zakaz polowania nad Morzem Białym na foki mające mniej niż 1 rok.

• Głównym celem polowań jest zdobycie futra. Mniejsze znaczenie ma tłuszcz, z którego robiony jest suplement diety (kwasy Omega 3), mięso i penisy uchodzące za afrodyzjak na rynkach azjatyckich

Ofiary polowań

• Głównym celem polowań są foki grenlandzkie. Polowania urządzane są również na foki kapturowe i szare.

• 95 proc. fok zabitych w polowaniu ma poniżej trzech miesięcy – nie potrafią jeszcze dobrze pływać i niechętnie opuszczają lód, przez co stają się bardzo łatwym łupem. Prawo kanadyjskie pozwala zabijać foki grenlandzkie, gdy tylko rozpoczną pierwsze linienie, tj. około 14-tego dnia życia. Kanada dostosowała się w ten sposób do wprowadzonego w 1983 roku w Unii Europejskiej  zakazu importu produktów z fok “whitecoat” i “blueback” – najmłodszych szczeniąt fok grenlandzkich i kapturowych. Polowanie na foki jest jednym z bardzo niewielu mających miejsce wiosną, kiedy rodzą się młode.

Kto wydaje zezwolenia, kto poluje, kto dotuje

• Zezwolenia na te polowania wydaje kanadyjski Departament Rybołówstwa i ds. Oceanów – Department of Fisheries and Oceans

• Ponad 90 proc. myśliwych mieszka w Nowej Funlandii, przy czym zysk z polowań to mniej niż 1 proc. dochodu gospodarczego prowincji. W polowaniach uczestniczy mniej niż 1 proc. mieszkańców Nowej Funlandii. Myśliwi są głównie rybakami, a polowania to sposób na dorobienie do ich pensji (około 25-35% rocznego dochodu według DFO [1])

• W 2008 roku, cały sektor rybołówstwa, myślistwa i łapania zwierząt w sidła zatrudniał 3% ludności prowincji Nowej Fundlandii i Labradoru i generował 0,6 GDP [15].

• Rząd kanadyjski wspiera finansowo polowania na foki. Między 1995 a 2001 r. wydano na takie wsparcie ponad 20 milionów dolarów [2].

Charakter i skala polowań

• Do polowań używane są strzelby i hakapiki (przypominające czekan narzędzie, którym myśliwi zabijają foki). Hakapik służy także do ciągnięcia zabitych lub rannych fok w kierunku statków myśliwych)

• 79 proc. myśliwych nie sprawdza, czy foka jest martwa, zanim obedrze ją ze skóry. 42% czaszek zabitych fok nie miało w ogóle lub miało minimalne pęknięcia, co sugeruje, że mogły być świadome podczas obdzierania ze skóry. (Dane z 2001 r., na podstawie badań przeprowadzonych przez niezależnych weterynarzy [3])

• Około 5% foczych szczeniąt zaatakowanych przez myśliwych ucieka i umiera z zadanych ran lub topi się w oceanie [4]

• Charakter polowań: obecnie już tylko komercyjny, futro i mięso fok są sprzedawane, polowania nie są sposobem na przeżycie, nie dostarczają pożywienia czy okrycia miejscowej ludności

• Od 1996 roku, roczne limity (TAC) przyznawane przez kanadyjski Departament ds. Rybołówstwa i Oceanów (DFO) dotyczące polowania na foki grenlandzkie wahają się od 250,000 do 335,000 w „rekordowym” 2006 roku. Myśliwi czasem przekraczają wyznaczony limit i nie ponoszą żadnych konsekwencji [5].

• W 2008 roku – TAC dla fok grenlandzkich wynosił 275,000 fok grenlandzkich (upolowano ponad 200,000 fok ). W 2009 roku, mimo zbliżającego się zakazu importu produktów z fok do Unii Europejskiej, rząd kanadyjski ustanowił TAC – 280,000 fok grenlandzkich. Jednak spadek cen oferowanych za skóry fok – 14$ (dwa razy mniej niż w 2008 roku) przyczynił się do zmniejszonej aktywności myśliwych, którzy ograniczyli się do upolowania 54,000 fok [6].

• TAC dla fok kapturowych od 2000 roku utrzymuje się na poziomie około 10,000 zwierząt, zaś TAC dla fok szarych w tym samym okresie był podobny, ale w 2009 zwiększono go do 50,000.

Handel, rynki zbytu

• W „rekordowym” 2006 roku cena za skórę foki wynosiła 105$, a potem sukcesywnie spadała [7], by osiągnąć najniższy poziom w 2009 – 14$ [6]

• Na rządowej stronie Industry Canada są dostępne dane statystyczne dotyczące wartości eksportu skór foczych do 2006 roku włącznie. Wartości za 2000-2006 to odpowiednio ,w dolarach kanadyjskich: 548,756$ (rok 2000), 552,630$ (rok 2001), 4,325,304$ (rok 2002), 7,256,894$ (rok 2003), 11,665,875$ (rok 2004), 13,415,213$ (rok 2005) i 16,394,641 (rok 2006). Jak widać, od 2002 roku nastąpił gwałtowny wzrost wartości eksportu związany ze wzrostem zabitych fok (rok 2001 – 226,493, rok 2002 – 312,367) [8]

• Największym rynkiem zbytu dla produktów z fok z Kanady jest Norwegia – ponad 60%

• W 2004 i 2005 roku Grenlandia importowała również bardzo duże ilości foczych skór (odpowiednio 18 i 29,8%)

• Unia Europejska była do tej pory również bardzo ważnym rynkiem zbytu. W latach 2004-2006 przyjmowała od 14 do 32% eksportu skór foczych z Kanady. Głównymi odbiorcami w UE byli Niemcy i Finlandia. Jednak  w 2009 roku Parlament Europejski uchwalił zakaz importu produktów z fok z polowań komercyjnych. Jego wprowadzenie w życie będzie oznaczało koniec zbytu w UE na blisko 100% skór foczych, choć w dalszym ciągu będzie dozwolony tranzyt.

• Polska była do niedawna znaczącym importerem foczych skór. W 2002 i 2003 roku zajęliśmy odpowiednio czwarte i trzecie na świecie jeśli chodzi o wartość importu (około 5% całości eksportu z Kanady ).

• Chiny importują coraz więcej skór z fok. Ich udział w ogólnym eksporcie z Kanady w 2002 roku wynosił 0,6%, a w 2006 roku sięgał już blisko 6%. Po uchwaleniu zakazu importu do UE, Kanada postanowiła jeszcze bardziej zacieśnić więzy z Chinami. Będzie się więc można spodziewać wzrostu eksportu produktów z fok na tamten rynek, jeśli Kanada nie zdecyduje się na zakończenie rzezi fok.

Ekologia

• Rząd kanadyjski podkreśla, że ilość fok potroiła się od 1970 r. Jednak trzeba też pamiętać, że w latach 1950-1970, z powodu nadmiernych i niekontrolowanych polowań, ich populacja zmalała o 66% i dopiero w następstwie późniejszego ograniczenia polowań zaczęła się odradzać. Obecnie populacja fok grenlandzkich liczy około 5,5mln zwierząt.

• Jak ma się populacja fok do populacji dorszy? Czy foki zagrażają dorszom? Badania wykazały, że przyczyną zmniejszenia się populacji dorszy nie są foki, ale nadmierny, eksploatacyjny połów. Foki nie żywią się wyłączne dorszami, przeciwnie, zjadają także wiele innych gatunków ryb drapieżnych, będących naturalnym wrogiem dorszy.

• Według Kanadyjskiej Partii Zielonych, zanim Europejczycy zasiedlili tereny północnoamerykańskiego wybrzeża, populacja fok liczyła ok. 24 milionów zwierząt. Pomimo tak ogromnej ich ilości, równowaga jeśli chodzi o liczbę ryb nie była zakłócona.

• W ostatnich latach trudne warunki pogodowe – zmniejszająca się powierzchnia stabilnego lodu, na którym rozmnażają się foki – sprawiają, że więcej młodych nie przeżywa pierwszego etapu swojego życia, w którym są karmione przez matki i uczą się pływać.

Sondaże opinii publicznej

• Prawie 70 proc. Kanadyjczyków całkowicie sprzeciwia się polowaniom na foki. Jeszcze wyższy jest odsetek osób sprzeciwiających sposobowi polowania, np. zabijaniu bardzo młodych fok. (Environics Research, 2005).
• 79 proc. społeczeństwa Wielkiej Brytanii opowiada się za wstrzymaniem polowań. 73 proc. popiera zakaz importu produktów z fok do Wielkiej Brytanii (Opinion Research Business, 2005).
• 95 proc. mieszkańców Holandii nie akceptuje polowań na foki w Kanadzie. 92 proc. popiera zakaz handlu produktami z fok (Holenderski Instytut Badań Opinii Publicznej i Badań Rynkowych, 2005).
• 91 proc. Niemców i 80 proc. Francuzów sprzeciwia się polowaniom na foki w Kanadzie (MORL 2002).
• 79 proc. Amerykanów nie akceptuje polowań na foki w Kanadzie. Aż 65 proc. twierdzi, żę z ich powodu nie wybierze się do Kanady (Penn, Schoen & Berland, 2002).

Prawo

Unia Europejska/Europa

• Unia Europejska w 1983 roku zakazała importu produktów pochodzących z uboju fok “whitecoat” i “blueback” (młodych fok)

• Artykuł 30 prawa Unii Europejskiej uprawnia kraje członkowskie do podejmowania działań we własnym zakresie, odwołujących się do “społecznego poczucia moralności”. Odpowiednie regulacje dopuszczają wyjątek w polityce wolnego handlu, który mówi, że można ustanawiać embargo w celu “ochrony społecznego poczucia moralności”, które z historycznego punktu widzenia zawiera także w sobie kwestie związane z traktowaniem zwierząt.

• W roku 2004 rząd Luksemburga ogłosił dekret ustanawiający de facto całkowity zakaz importu produktów z fok. Włochy i Austria również podjęły działania zmierzające do wprowadzenia takiego zakazu.

• W 2005 roku 153 członków brytyjskiej Izby Gmin podpisało dokument wzywający rząd Wielkiej Brytanii do zakazania importu i handlu wszystkimi produktami z fok.

• 6 września 2006 roku Parlament Europejski przyjął rezolucję wzywającą Komisję Europejską, organ wykonawczy Unii Europejskiej, do wydania zakazu handlu jakimikolwiek produktami pochodzącymi z polowania na foki kapturowe i grenlandzkie.

• 19 października 2006 członkowie niemieckiego rządu jednomyślnie zagłosowali za wprowadzeniem zakazu importu produktów z fok. Niemcy były pierwszym krajem, który podjął się takiego głosowania po tym jak Parlament Europejski podpisał we wrześniu 2006 roku deklarację wzywającą do zakazu importu na terenie całej Unii Europejskiej. Wniosek niemieckiego parlamentu wzywa rząd do pracowania nad zakazem w UE, a w między czasie do wprowadzenia tymczasowego zakazu w samych Niemczech. 26 lutego 2007 roku, Horst Seehofer, niemiecki Minister ds Żywności, Rolnictwa i Ochrony Konsumentów zapowiedział, że Niemcy podejmą kolejne działania zmierzające do wprowadzenia krajowego zakazu importu wszystkich produktów z fok. Decyzja ta uczyni z Niemiec drugi kraj w UE, po Belgii, który wprowadzi taki zakaz.
• 25 stycznia 2007 roku parlament belgijski, po jednomyślnym głosowaniu, wprowadził krajowy zakaz na import wszystkich produktów z fok, czyniąc Belgię prekursorem dla innych krajów Unii. Zakaz wyłącza rynek belgijski z handlu produktami z fok i daje czytelny sygnał rządowi Kanady, że Belgia nie chce mieć nic wspólnego z okrutnymi komercyjnymi polowaniami na foki. Holandia, jako drugi członek UE, wprowadziła podobny zakaz 18 lipca 2007.

• 26 stycznia 2007 roku Komisja Europejska odrzuciła apel Parlamentu Europejskiego o całkowity zakaz importu kanadyjskich produktów z fok na terenie Unii Europejskiej. Swoją decyzję Komisja Europejska uzasadniła między innymi stwierdzeniem, że prawo unijne z 1983 narzucające ograniczony zakaz na import futer z foczych szczeniąt jest wystarczające dla rozwiązania problemów przedstawionych przez Parlament Europejski. Komisja zobowiązała się przeprowadzić własną, niezależną analizę sytuacji, aby móc następnie sporządzić projekt stosownej ustawy. Raport wykonany w roku 2007 przez EFSA (European Food Safety Authority) na zlecenie Komisji Europejskiej , potwierdził wnioski m.in. “Veterinary Report. Canadian Commercial Seal Hunt. Prince Edward Island” – raportu grupy międzynarodowych weterynarzy z 2001 roku na temat okrucieństwa komercyjnego polowania na foki w Kanadzie. Raport EFSA można przeczytać na tej stronie. W połowie lutego 2008, Komisja Europejska miała otrzymać wyniki kolejnego raportu (“”Impact Assesment Report”) o potencjalnym wpływie wprowadzenia zakaz handlu produktami z fok na Unię Europejską oraz kraje, w których odbywają się rzeczone polowania. Na podstawie tego raportu Unia miała zagłosować za lub przeciw zakazowi. Brak informacji na temat tego raportu. 23 lipca 2008 W dniu 23 lipca 2008 KE opublikowała na stronie internetowej projekt rozporządzenia Rady i Parlamentu Europejskiego (dokument COM/2008/469). Niestety nie jest to zakaz handlu produktami z fok, a kolejna regulacja obrotu tymi wyrobami. Na zaprzestanie rzezi fok mógłby zasadniczo wpłynąć tylko bezwarunkowy zakaz handlu wyrobami z tego procederu w całej Unii Europejskiej

• 8 lutego 2007 roku, Ian McCartney, brytyjski Minister Handlu, Inwestycji i Spraw Zagranicznych ogłosił, że Wielka Brytania będzie naciskać na Komisję Europejską, by ta zaproponowała przedsięwzięcie kroków prowadzących do całkowitego – w obrębie Unii Europejskiej – zakazu importu produktów pochodzących z foki grenlandzkiej i kapturowej.

• 5 maja 2009 roku, Parlament Europejski przegłosował, stosunkiem 550 głosów za, wobec 49 przeciw, wprowadzenie zakazu importu wyrobów z fok na teren Unii Europejskiej. Zakaz dotyczy produktów pochodzących z komercyjnych polowań. Wyjątki w zakazie przegłosowanym przez Parlament Europejski w maju br.to:
  – produkty z fok pochodzące z tradycyjnych polowań Inuitów na Alasce, w Kanadzie, Grenlandii i Rosji (tradycja jest niestety często przedstawiana jako uzasadnienie zabijania i handlu).
  – tranzyt produktów z fok przez kraje Unii Europejskiej (a jednak produkty te będą przekraczać granice Unii, rodzi się więc pytanie jakie znaczenie dla Kanady ma fakt, że tranzyt przez Unię pozostanie możliwy, na ile będzie ułatwiał sprzedaż produktów pochodzących z zabitych fok). Skoro istnieją wyjątki, nie jest to zakaz całkowity.

• 27lipca 2009, Ministrowie Spraw Zagranicznych UE zatwierdzili wprowadzenie zakazu importu produktów z fok (futro, mięso, suplementy diety z omega-3).Żaden z krajów nie zagłosował przeciwko temu zakazowi, 3 państwa wstrzymały się od głosu: Dania, Rumunia i Austria (ta ostatnia dlatego, że opowiada się za ostrzejszymi regulacjami w tej sprawie).

• Zakaz jest zawieszony do lipca 2010. Do tego czasu Komisja Europejska ma określić zakres tradycyjnych polowań, z których produkty będzie wolno importować do Unii. Uchwalony zakaz spotkał się już z protestem Kanady, która złożyła wniosek o konsultacje do WTO (patrz str. 6) oraz protestami Inuitów (patrz str.6).  Padło oskarżenie o niezgodność z z Umową o Barierach Technicznych w Handlu oraz z GATT, która określa wyjątki dla ograniczania wolnego handlu. Wyjątek może stanowić np. ochrona gatunkowa, jednak przy wzrastającej populacji fok ten argument może nie zostać przyjęty. Pozostanie odniesienie się do ochrony moralności publicznej, do której strony rzadko się odnoszą (sic!) w rozstrzyganiu sporów handlowych .

Świat

• W lutym 2005 roku Senat Stanów Zjednoczonych ustanowił uchwałę wzywającą rząd Kanady do zaprzestania polowania.
• W Stanach Zjednoczonych od 1972 r. obowiązuje zakaz importu produktów z fok.

• W styczniu 2006 r. Meksyk wprowadził zakaz importu i eksportu produktów z fok.

• W styczniu 2006 r. Grenlandia, jeden z największych importerów foczych skór, wstrzymała handel tymi skórami z powodu okrucieństwa, które ma miejsce na polowaniach.

• 18 lutego 2009, rosyjski Minister Zasobów Naturalnych i Środowiska ogłosił zakaz polowania nad Morzem Białym na foki do ukończenia pierwszego roku życia, co może w praktyce oznaczać koniec tych polowań, gdyż rynek jest zainteresowany głównie skórami z młodych fok.

• Rosyjsko-białorusko-kazachski obszar celny jest kolejnym dużym rynkiem, który został zamknięty przed produktami pochodzącymi z kanadyjskich polowań na foki. Pod koniec 2011 roku, Rosja zakazała importu i eksportu skór fok grenladzkich.

Reakcja rządu Kanady

• Ministerstwo Spraw Zagranicznych Kanady przeznaczyło na cel tej akcji na wiosnę 2007 budżet w wysokości 362,000$. Campbell Clark z Globe and Mail twierdzi jednak, że chodzi tu bardziej o wojny kulturowe, niż o biznes i że są to polityczne wybory konserwatywnych polityków .

• Ambasador do spraw Ochrony Łowisk – Loyola Sullivan – w 2008 roku w towarzystwie członków rządu i ludzi trudniących się polowaniem na foki wyruszył w 10 dniową delegację do Londynu, Brukseli, Paryża, Berlina i Wiednia, by przekonywać europejskich legislatorów do powstrzymania się od przegłosowania zakazu importu produktów z fok do UE. Podobną delegację odbył w 2007 roku .

• Gubernator Generalny Kanady, Michaelle Jean w 2009 roku uczestniczyła w festiwalu Inuitów, podczas którego zabito i pokawałkowano fokę, a Jean poczęstowała się kawałkiem serca zabitego zwierzęcia. Był to gest solidarności ze społecznością Inuitów, którym zakaz importu produktów z fok z polowań komercyjnych ogranicza możliwości handlu z UE .

• 2.10.2009 Kanada złożyła wniosek do Światowej Organizacji Handlu (WTO) o konsultacje dotyczące zakazu uchwalonego przez Parlament Europejski, twierdząc, że zakaz ten jest niezgodny z Umową o Barierach Technicznych w Handlu

• W styczniu 2010 Minister Rybołówstwa Gail Shea wraz z dyrektorami z pięciu firm zaangażowanych w foczy przemysł pojechali na wielkie Targi Futer i Skór w Beijing  zaprezentować linię odzieży z foczych futer. Zamiarem minister Shea jest również odbiurokratyzowanie importów mięsa z fok do Chin

• W styczniu 2011 roku Kanada podpisała z Chinami umowę handlową w sprawie eksportu mięsa z fok, foczego tłuszczu i skór

Reakcja Inuitów

• Aukcja futer w Kopenhadze jest głównym miejscem zbytu skór foczych sprzedawanych przez Inuitów. Do tej pory zarabiali 35-60 funtów na jednej skórze foki. W zeszłym roku ceny gwałtownie spadły w związku z uchwalonym zakazem importu do UE. Mimo tego, że zakaz importu robi wyjątek dla skór pochodzących z tradycyjnych polowań prowadzonych przez ludność rdzenną, ale z powodu tego spadku cen dwie organizacje Inuitów – kanadyjska Inuit Tapiriit Kanatami i grenlandzka Inuit Circumpolar Council – postanowiły zakwestionować wprowadzone prawo. Jest ono wciąż zawieszone do lipca, gdyż w tym czasie Komisja Europejska ma ustalić zakres polowań, z których produkty będzie można importować do Unii. Inuici są oburzeni twierdząc, że Unia Europejska chce regulować ich styl życia i zarzucają unijnym prawodawcom hipokryzję, gdyż występując przeciwko rzezi fok nie widzą niczego złego w przemysłowej hodowli zwierząt .

Empatia.pl

[fb_button]

Przypisy

1. “Socio-economic Importance of the Seal Hunt”, strona Ministerstwa ds. Rybołówstwa i Oceanów – Link do strony
2. “The Economics of the Canadian Sealing Industry”,  Canadian Institute for the Business and the Environment, 2001r. – Link do raportu
3.”Veterinary Report. Canadian Commercial Seal Hunt. Prince Edward Island. March 2001″ –
Link do raportu
4.  “Seals and Sealing in Canada, 2007” raport IFAW – Link do raportu
5.  Oficjalne limity i liczby zabitych fok grenlandzkich w Kanadzie w latach 1952 – 2007 znajdują się w Załączniku nr 1 raportu IFAW pt. “Seals and Sealing in Canada 2007” – Link do raportu
6.  The Economic Review 2009, the Government of Newfoundland and Labrador under the authority of: The Honourable Thomas W. Marshall, Q.C., Minister of Finance and President of Treasury Board – Link do dokumentu

7. FAQs: The Atlantic seal hunt, CBS News, 27 lipca 2009 – Link do artykułu
8. W 2002 całkowita wartość eksportu skór z fok z Kanady wynosiła 4,325,304 dolarów kanadyjskich, zaś wartość eksportu do samej Polski – 236,866 w tej samej walucie. Odpowiednie wartości w 2003 roku to: 7,256,894 i 421,500 dolarów kanadyjskich – Trade Data Online, Industry Canada – Link do strony
9. “No animal-rights uproar in China over Canada’s seal hunts” The Globe and Mail – Link do artykułu

10. Facts about Seals – 2008, Department of Fisheries and Oceans – Canada – Link do strony

11. Obowiązujący przepis dotyczący moralności publicznej to Art. 30 Traktatu o Utworzeniu Wspólnoty Europejskiej (po zmianie numeracji z Art. 36 na Art. 30 dokonanej przez Traktat Amsterdamski z 1997 r.). Traktat o Utworzeniu Wspólnoty Europejskiej został podpisany 25 marca 1957 r. w Rzymie jako Traktat o Utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej. Jego obecna nazwa obowiązuje od wejścia w życie Traktatu o Unii Europejskiej, czyli od 1 listopada 1993 r. Wersję angielską Traktatu przeczytacie tutaj. Wersja polska zaś jest tutaj (Art.30 Traktatu na stronie 53 pliku)

11a. REGULATION (EC) No. 1007/2009 of the European Parliament and of the Council of 16 September 2009 on trade in seal products

12. “Slaughter of the seals in Russia is stopped by Vladimir Putin”, 20 marca 2009, timesonline.co.uk – Link do artykułu

12a.”Seal hunters face battle with EU over trade”, timesonline.co.uk, 18 stycznia 2010 – Link do artykułu

13.”No animal-rights uproar in China over Canada’s seal hunts”, Toronto Globe and Mail – Link do artykułu
14. Canadians head to Europe to lobby for seal hunt, Marianne White, Canwest News Service, 26 marca 2008, National Post, Link do artykułu
15.Michaelle Jean, the Queen’s envoy to Canada, eats raw seal heart on TV, Times Online, 27 maja 2009, Link do artykułu
16.Dispute settlement: Dispute DS400, wto.org – Link do dokumentu
17. O tej wizycie można również przeczytać na stronie DFO ” Promising Future for the Canadian Fishing and Sealing Industry in China” – Link do artykułu oraz “Minister Shea Promotes Canada’s Fishing and Sealing Industry in China” – Link do artykułu
18. “Seal hunters face battle with EU over trade”, 18 stycznia 2010, Link do artykułu