Szorstniki – Cerianthus membranaceus

[fb_button]

Przedstawiamy kolejny, z  cyklu artykułów opisujacych dokładniej popularnych mieszkańców akwarium morskiego. Cykl powstał przy współpracy z Digital-Reef. Copyright (zdjęcia i tekst) – John Clipperton www.digital-reefs.com. Niniejszy cykl ukazywał się w magazynie Marine Habitat pod tytułem “Your Ultimate Species Guide”

Środowisko naturalne:

Szorstniki

Szorstniki posiadają ciało o stożkowatym kształcie umieszczone w białkowej rurce zakopanej najczęściej w piasku. Sama rurka – zwykle sporo dłuższa od samego ukwiała jest wykonana z włókien wydzielanych przez specjalne komórki w egzodermie ukwiała. W przeciwieństwie do innych ukwiałów, ciało szorstników nie wytwarza typowej stopy, którą koral może przyczepić się do podłoża. Zamiast tego, dzięki swojej stożkowej budowie i ruchom ciała szorstniki potrafią zakopać się w sypkim podłożu wystawiając tylko swoje nitkowate ramiona służące do łapania pokarmu. Szorstniki posiadają ramiona w różnych kolorach, bardzo dodatkowo posiadają barwniki fluorescencyjne. Wewnętrzne ramiona, te przy samym otworze gębowym są krótkie i mają zastosowanie przy manipulowaniu unieruchomioną ofiarą. Ramiona zewnętrzne są smukłe i bardzo długie. Do tego wyposażone są w komórki parzydełkowe służące do paraliżowania ofiary.

Dzięki komórkom czuciowym, szorstniki są zdolne do identyfikacji potencjalnej ofiary. Jeśli uznają, że ruch wody dookoła nich jest spowodowany przez potencjalnego drapieżnika, potrafią gwałtownie schować się do swojej rurki.

Szorstniki zamieszkują wody tropikalne i subtropikalne. Nie posiadają zooksantelli dlatego nie muszą mieć bezpośredniego światła. Zamiast tego preferują obszary głębsze – nawet do 100m. Szorstniki powszechne w handlu pochodzą z Filipin. Identyfikacja jest mocno utrudniona, ale przyjmuje się, że jest to gatunek Cerianthus membranaceus. W naturze dorasta on do około 20cm średnicy i 30cm długości ramion.

Szorstnik w naturze

Szorstnik w naturze (autor Dave Harasti)

Hodowla:

Szorstniki najlepiej czują się w akwariach dopasowanych do ich indywidualnych wymagań. Idealny byłby zbiornik z samymi szorstnikami. Często widuje się je w dedykowanych akwariach sklepowych, gdzie hipnotyzują falującymi ramionami. Jeśli dodatkowo oświetlone są światłem UV wyglądają naprawdę niesamowicie. Zbiornik z szorstnikami wymaga dość grubej warstwy piasku (10cm) umożliwiającej szorstnikom zakopanie się. Piasek powinien być raczej drobny z laminarną cyrkulacją wody. Wydaje się, że dedykowane zbiorniki DSB mogłyby być dobrym miejscem dla szorstników o ile nie są oświetlone silnym światłem.

Zbyt silny prąd wody może być powodem stresu u szorstników. W takich sytuacjach nierzadko zdarza się, że ukwiał może opuścić swoją rurkę w poszukiwaniu lepszego miejsca. Jeśli ukwiał był dobrze odżywiony, prawdopodobnie będzie miał dość energii na zbudowanie nowej rurki. Jeśli jednak był niedożywiony, a stres trwał dość długo, ukwiał może nie przeżyć. Ostatnią deską ratunku może być odkopanie rurki i ponowne umieszczenie w niej ukwiała.

Istotną sprawą jest umiejscowienie ukwiała. Jego ramiona nie powinny ocierać się o bliskie skały, co może powodować ich drażnienie. Nie powinny mieć też w zasięgu innych zwierząt, ponieważ większość korali przegra konfrontację z parzydełkami szorstników. Ukwiały te z łatwością złapią i zjedzą małe rybki, które zbyt blisko zbliżą się do ich ramion. Warto tu zaznaczyć, że, mimo że ukwiały te są „kompatybilne” z błazenkami, chętnie staną się gospodarzem dla krewetek symbiotycznych np. z rodzaju Periclimenes sp.

Cerianthus sp - odmiana pomarańczowo żółta

Cerianthus sp – odmiana pomarańczowo żółta

Szorstniki nie posiadają zooksantelli, dlatego nie potrafią czerpać pożywienia ze światła. Musimy je regularnie karmić pokarmem białkowym. Najlepszy byłby oczywiście żywy zooplankton, jednak ukwiały te zadowolą się mrożonym mysis czy artemią. Duże „mięsne” kawałki nie są polecane ze względu na długotrwałe trawienie i możliwość zanieczyszczenia wody.

Szorstniki zebrane z obszarów subtropikalnych są stosunkowo odporne na spore wahania temperatur. Niektórzy hodowcy specjalizujący się w tych gatunkach nawet zalecają zimowe obniżenie temperatury. Jednak jeśli nie mamy osobnego systemu dla tych ukwiałów, nie należy tego praktykować ze względu na negatywny wpływ takich zmian na resztę obsady.

W świetle UV wyglądają niesamowicie pięknie (foto Luc Viatour)

Jeśli macie własne doświadczenia z szorstnikami – podzielcie się nimi w komentarzach

O Autorze Wszystkie posty

Bartek Stańczyk

Jestem pasjonatem mórz i oceanów już od czasów dzieciństwa, a edukacja w dziedzinie biologii morskiej pozwoliła mi na bardziej naukowe spojrzenie na typowe akwarium morskie.

Zostaw komentarz...

Translate »