Błazenki- pokrewieństwo w stadzie

[fb_button]

Czy zdajecie sobie sprawę, że Błazenki Okoniowe (Amphiprion percula) żyjące w jednej grupie nie są ze sobą spokrewnione? Początkowo naukowcy uważali, iż ryby z jednej grupy są spokrewnione, co miało by pomóc rodzinie rozprzestrzeniać swoje geny. Ostatnie odkrycia wydają się jednak temu przeczyć.

Naukowcy przeprowadzili badanie na Błazenkach Okoniowych żyjących na lagunie Madang, u północno-wschodnich wybrzeży Papui-Nowej Gwinei. Przeprowadzono obserwację na 79 ukwiałach z gatunku Heteractics magnifica oraz na symbiotycznych z nimi rybami. Grupy błazenków składają się zazwyczaj z pary rozrodczej się oraz 0-4 nie rozmnażających się ryb (ryby te mogą zastąpić osobnika z pary rozrodczej jeśli ten zdechnie lub zostanie zjedzony). W wyniku pracy w terenie, przebadano 32 osobniki z 9 grup.

Naukowcy wyodrębnili DNA z tkanki ryby, po czym przeanalizowali wyniki w celu porównania ich pomiędzy poszczególnymi osobnikami. Dokonano tego na podstawie sekwencji mikrosatelitarnych., czyli sekwencji zawierających od 10 – 50 powtórzeń motywu o długości do 6 par zasad. Wyniki pokazały iż osobniki w tej samej grupie nie są ze sobą spokrewnione w większym stopniu niż osobniki z innych grup. Oznacza to, iż błazenki, a przynajmniej Amphiprion percula tworzą mieszane grupy, a nie, jak wcześniej sądzony, żyją w rodzinach.

Błazenki to interesujące ryby dla badaczy, jako są one doskonałymi kandydatami do tworzenia grup na podstawie stopnia pokrewieństwa w swoim środowisku. Żyją w grupach składających się z pary rozrodczej oraz kilku osobników nie rozmnażających się, zupełnie jak niektóre ptaki czy ssaki. Odkrycie iż nie tworzą one jednak tychże grup jest bardzo ciekawą informacją. Naukowcy tłumaczą ten fakt tym, iż narybek zaraz po wykluciu rozprzestrzenia się po rafie, a młode rybki osiadają w pierwszym nadającym się dla siebie ukwiale, jeśli oczywiście grupa już zamieszkująca ten ukwiał je zaakceptuje. Niewątpliwym plusem przyjęcia do grupy „obcej” ryby zmniejsza ryzyko na wystąpienie chorób genetycznych, do jakich mogło by dojść w przypadku krzyżowania się osobników z tego samego miotu czy rodziny.

Oznacza to iż osobniki które w danej grupie należą do nie rozmnażających się korzystają na tym, ponieważ niejako dziedziczą one terytorium jeśli para rozrodcza zginie lub zostanie zjedzona. Należy w tym miejscu postawić pytanie, dlaczego para rozrodcza na to pozwala, dlaczego przyjmuje, zamiast przeganiać, obce ryby? Okazuje się że dodatkowe ryby w grupie pomagają utrzymać ukwiał w dobrej kondycji, a że błazenki, jak wszystkie zwierzęta, są terytorialne, to utrzymywanie swojego ukwiała w zdrowiu jest bardzo dobrym posunięciem. Średnio, para rozrodcza A. percula żyje 22 lata, są więc one w stanie przez ten długi okres korzystać z owoców kooperacji wewnątrz swojej grupy.

Być może następnym razem obserwując grupę błazenków, czy to w akwarium czy w środowisku naturalnym, popatrzycie na nie z troszkę innej perspektywy…

Autorem tekstu jest Tim Wijgerde – link do oryginału:  http://www.coralscience.org/main/articles/symbiosis-4/clownfish

Tłumaczył Marcin Maksylewicz

[fb_button]